Τα γουρούνια έμειναν 299...

Η επιστολή παραίτησης από το ΠΑΣΟΚ του κ. Λιάνη στον Πρόεδρο της Βουλής

Είναι κυρίως θέμα συνείδησης
Δεν πιστεύω πια στην οικονομική πολιτική που ακολουθούμε. Αποτύχαμε και έκτοτε αναγκαζόμαστε να κρύβουμε την αλήθεια από τον λαό συνεχώς. Ο χρόνος που πέρασε με το Μνημόνιο ήταν ένας μαρτυρικός χρόνος θυσιών που αποδείχτηκαν μάταιες για τους Έλληνες. Μάταιες γιατί οδήγησαν στο μεσοπρόθεσμο που το βλέπω βραχυπρόθεσμο και μοιραία θα ακολουθήσει και άλλο χειρότερο.

Είμαστε σε ένα φαύλο κύκλο.
Ψήφισα το Μνημόνιο 1 γιατί πράγματι πίστευα ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε και ότι χιλιάδες Έλληνες δεν θα' χαν να πληρωθούν μισθούς και συντάξεις. Για την πράξη εκείνη ήθελε σιδερένια σπλάχνα.

Το μεσοπρόθεσμο σημαίνει επιπρόσθετα απίστευτα βάρη για τους αδύναμους και τους μη έχοντες. Σημαίνει τριπλή φορολογική επιβάρυνση των ακινήτων, αύξηση του φόρου, καθιέρωση πρόσθετου τέλους κι έκτακτη εισφορά. Δηλαδή επιδρομή στα εισοδήματα αναδρομικά και για μία πενταετία. Αυτά τα μέτρα θέλουν σπλάχνα τίγρης για να τα ψηφίσεις. Κι αυτά δεν τα διαθέτω.

Στον ένα χρόνο που πέρασε επλήγησαν οι μικροί, οι δημιουργικοί, οι παραγωγικοί και έμειναν άθικτοι οι μεγάλοι και οι αντιπαραγωγικοί. Αυτά τα μέτρα δεν μας τα ζητάει η Τρόικα που είχε δηλώσει ότι τα όρια φορολόγησης έχουν εξαντληθεί. Αυτά τα μέτρα τα επιβάλλουμε μόνοι μας.

Αν η Ελλάδα βρίσκεται όντως στο χείλος της καταστροφής όπως και πάλι λέγεται και τη σώζει μόνο το Μνημόνιο 2, αυτό πρέπει να είναι μία απόφαση με πανεθνική συστράτευση όλων των κομμάτων και όλων των Ελλήνων.

Θα ήταν υπέροχο να μπορούσαμε πράγματι 3-4 βουλευτές κάθε φορά να σώζουμε τη χώρα. Αλλά το υπέροχο απέχει ένα βήμα από το γελοίο. Δεν δέχομαι να μπω και πάλι στην ίδια καταναγκαστική διαδικασία. Η ελευθερία μου που την ορίζει το Σύνταγμα της χώρας είναι απεριόριστη και απλώνει και την ελευθερία των άλλων μέχρι το άπειρο για να θυμηθούμε το Μάη του 68.

Οι ψηφοφορίες αυτές είναι πιθαναγκαστικές και μόνο τέτοιες δεν έπρεπε να είναι. Δεν μπορώ να κουβαλάω πια το βάρος που μας φορτώνετε και ενώ γινόμαστε Σίσυφοι μας βαφτίζετε σωτήρες της χώρας. Αυτό είναι υποκρισία και φαρισαΐσμός. Όλοι παραδέχονται πλέον ότι η οικονομική μας πολιτική ήταν λανθασμένη. Μένει να παραδεχτούμε το λάθος μας. Μένει να ζητήσουμε την συγνώμη που αρμόζει από τον ελληνικό λαό. Και τέλος να προχωρήσουμε σε μία αλλαγή της οικονομικής μας πολιτικής, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.

Κύριε πρόεδρε,

Θέλω να σας θυμίσω ότι προ τετραμήνου στην ομιλία μου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα στην αίθουσα της Γερουσίας, στις 26 Ιανουαρίου, σας είχα πει πράγματα που δυστυχώς επαληθεύτηκαν πολύ γρήγορα.

- Ενώ ο λαός περίμενε παραδειγματικές τιμωρίες όσων εξ ημών αμάρτησαν, του προσφέραμε 4 εξεταστικές επιτροπές και στο τέλος συγκρουόμενα πορίσματα που τα χαρακτήρισε "κουκούλωμα" γιατί δεν τιμωρήθηκε κανείς.

- Το "όλα στο φως" δεν έγινε πράξη...

- Σας είχα αναφέρει ότι μοιάζει να απουσιάζει από τον κώδικα μας η λέξη συνείδηση. Συνείδηση δεν είναι μόνο η επίγνωση των ευθυνών για τις δικές μας πράξεις, αλλά και το μέτρο της ευθύνης μας για τις πράξεις των άλλων.

- Οι λόγοι συνείδησης που σας ανέφερα στην αρχή έχουν να κάνουν όμως και με τη Φλώρινα που τίποτα δεν αγάπησα περισσότερο από αυτή στη ζωή μου. Χαρακτήρισα τα σύνορά μας ανοχύρωτα. Τα σύνορα οχυρώνονται με ανάπτυξη.

Στην επιστολή του ο κ. Λιάνης καταλήγει:

Κύριε πρόεδρε,

Ταπεινώσαμε, πονέσαμε και αδικήσαμε τον ελληνικό λαό. Έναν λαό υπερήφανο, αγωνιστή, εργατικό και φιλότιμο. Για αυτό οι Έλληνες μας ταπεινώνουν. Ταπεινώσαμε, πονέσαμε και αδικήσαμε .Νοιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη από τους Έλληνες και τους συμπατριώτες μου. Τους στερήσαμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Κύριε πρόεδρε,

Τέλος θα σας εξομολογηθώ κάτι. Για να μπορώ να λειτουργώ ελεύθερα σαν βουλευτής χρειάστηκε όσο κι αν σας ξενίζει αυτό, να αποφασίσω πρώτα ότι δεν πρόκειται να είμαι ξανά υποψήφιος βουλευτής! Για πρώτη φορά αισθάνομαι πιο ελεύθερος και για πρώτη φορά κάνω αυτό που επιτάσσει το Σύνταγμα κι αυτό που επιτάσσει ο εθνικός μας ποιητής: "συλλογάται καλά όποιος συλλογάται ελεύθερα".