Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Ernesto Knows…


























Για ένα ακόμη παιχνίδι, ο βάσκος τεχνικός του Ολυμπιακού, αποδεικνύει ότι κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα μία ομάδα, από τον προπονητή της. Παρά το γεγονός ότι πηγαίνει να παίξει ένα παιχνίδι εκτός έδρας που θα κρίνει την ευρωπαική πορεία της ομάδας του χωρις, ουσιαστικά, την μεσαία του γραμμή, καταφέρνει να μας εκπλήξει. Περισσότερο, όμως, από αυτό, εκείνο που είδαμε ήταν πως τόσο ο ίδιος, όσο κι οι παίκτες του, δεν εγκατέλειψαν με τίποτε την ιδέα της πρόκρισης στους 16. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο μπήκε στο παιχν΄δι αποφασισμένος να το κτυπήσει στα ίσια.Η έκπληξη ήταν η τοποθέτηση του Μανιάτη στην μεσαία γραμμή, αντί για την πιο «λογική» του Τοροσίδη, μία επιλογή για την οποία ήμασταν έτοιμοι να τον κρεμάσουμε, πριν καν δούμε αν «δουλεύει». Ο Βαλβέρδε, προφανώς και είχε δει και μιλήσει με τον ποδοσφαριστή του για την πιθανή χρησιμοποίησή του στην μεσαία γραμμή. Το πρώτο ημίχρονο του Ολυμπιακού ήταν υποδειγματικό, σε ότι αφορά την ομαδική λειτουργία.
Πίεση ψηλά, αλληλοκάλυψη, σωστή επικοινωνία ανάμεσα στις γραμμές και παίκτες αποφασισμένοι οπου πήγαιναν πρώτοι στην μπάλα. Τρεις καθαρές και μεγάλες ευκαιρίες θα μπορούσαν να είχαν δώσει τουλάχιστον ένα γκολ στους ερυθρόλευκους, που είχαν εξαιρετικούς στο πρώτο μέρος τους Αβραάμ –Μέλμπεργκ, Μανιάτης και Μιραλάς χωρίς να υστερήσουν στην εφαρμογή του προπονητικού σχεδίου, οι υπόλοιποι.
Η πρώτη ευκαιρία της Μαρσέιγ σημειώθηκε στο 50’ κθώς μπήε δυνατά και για ένα 20λεπτο τουλάχιστον πίεσε ασφυκτικά τους πειραιώτες. Οι γάλλοι που είχαν δύο πολύ καλές ευκαιρίες δεν είχαν την συνοχή μάς «ομάδας» που είχαν οι αντίπαλοί τους. Υποθέτω ότι ο Ντεσάμπ, ποντάρισε στην κούραση των ερυθρολεύκων που έρχονταν από ένα δύσκολο 90λεπτο με τον ΠΑΟ. Ο Γιέστε, θα είναι εκείνος που θα αντικαταστήσει τον Φουστέρ που πήγε πολύ καλά ανασταλτικά και θα δώσει στην ομάδα και τον προπονητή του, αυτό ακριβώς που περίμεναν από εκείνον.
Την μαγική μπαλιά που θα μεταφράσει σε γκολ ο Γιάννης Φετφατζίδης. Αραγε, υπάρχει μεγαλύτερη ένεση αυτοπεποίθησης στον μικρό από το γεγονός ότι ο προπονητής του τον έριξε στο παιχνίδι και κατάφερε να σκοράρει; Αλλά, τυχερός, άσχετος και με εμμονές είναι ο Βαλβέρδε...τι να καταφέρει από τον πάγκο; Η κερκίδα που «ξέρει» καλύτερα, ας αρκεστεί στο χειροκρότημα και αν έχει τα κότσια και σε μία συγγνώμη, απέναντι σε έναν άνθρωπο που ξέρει την δουλειά του.

Δεν υπάρχουν σχόλια: