Το καμάρι του Πειραιά και της Ελλάδας γιορτάζει 87 χρόνια ζωής ενός Θρύλου!
Από την ιστορική συνάντηση στην ταβέρνα του Μοίρα και την κόντρα με τον "αθάνατο", Γεώργιο Αβέρωφ μέχρι την καταξίωση και την κατάκτηση 552 τίτλων!!
"Φτερά στα πόδια, καρδιά μες στα στήθια που δώσαν θριάμβους σαν παραμύθια". Αυτό τον στίχο επέλεξε το 1930 ο Μίμης Βασιλειάδης για να ξεκινάει ο πρώτος ύμνος του Ολυμπιακού.
Δώδεκα λέξεις, μία ιστορία με πρωταγωνιστή τον "Έφηβο-Μάγκα" που αγαπήθηκε σαν θρησκεία, από εκατομμύρια πιστούς σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
"Παλικαριά", "ντομπροσύνη" και "υπερηφάνεια" είναι έννοιες συνυφασμένες με τους ερυθρόλευκους, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τον μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της χώρας και ειδικότερα εκείνους που έμαθαν να μοχθούν για να βγάλουν το μεροκάματο, στις φτωχογειτονιές του Πειραιά και όχι μόνο.
Τα παιδιά του λιμανιού, βρήκαν μέσω του Θρύλου, την χαρά και το χαμόγελο που τους έλειπε, είτε για να τους συμπληρώσει είτε για να τους… γεμίσει τις δύσκολες ώρες. Πανηγύρισαν μαζί του αμέτρητες κούπες και νίκες, με τον κάθε φίλο του Ολυμπιακού να έχει να διηγηθεί την δική του ιστορία ερυθρόλευκης αγάπης.
Ολυμπιακός γεννιέσαι, δεν γίνεσαι…
Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στους οπαδούς των άλλων ομάδων με εκείνων του Ολυμπιακού είναι ότι Ολυμπιακός γεννιέσαι και δεν γίνεσαι. Από εμβρυακή μορφή, νιώθεις την Ολυμπιακή φλόγα μέσα σου και περιμένεις με μεγάλη ανυπομονησία, την ημέρα που θα βαφτιστείς στο "Ναό". Άπαντες, οι πιστοί από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους, έχουν και στην καρδιά τους, τον "δαφνοστεφανωμένο έφηβο", τον οποίο και δεν τον αλλάζουν με τίποτα και για τίποτα. "Κόμμα (ποιο κόμμα;) αλλάζεις, σύζυγο αλλάζεις. Τον Θρύλο, όμως, ΠΟΤΕ"!
Η "άγια μέρα" και ο "νονός" Καμπέρος
Η ζωή των φίλων του Ολυμπιακού, απέχτησε χρώμα, χάρη στην έμπνευση, μίας χαρισματικής παρέας, η οποία θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην ιστορία του αθλητισμού και όχι μόνο, της χώρας μας. Στις 10 Μαρτίου του 1925 λοιπόν, ημέρα "άγια" για τους απανταχού πιστούς του Θρύλου, στην ταβέρνα του Μοίρα, στην Οδό Τζαβέλα στον Πειραιά, πραγματοποιήθηκε συνέλευση των μελών του Πειραϊκού Ποδοσφαιρικού Ομίλου και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς για τη συνένωση των δύο σωματείων προέκυψε θέμα ονομασίας της νέας ομάδας. Οι περισσότερες προτάσεις περιείχαν ονόματα με συνθετικό τη λέξη "Πειραιάς".
Ο Νότης Καμπέρος, όμως, διαφώνησε υποστηρίζοντας ότι το όνομα δεν πρέπει να έχει τοπικιστικό χαρακτήρα, προκειμένου η νέα ομάδα να αγκαλιάσει ολόκληρη την Ελλάδα. Πρότεινε να ονομαστεί Ολυμπιακός. Ύστερα από δευτερόλεπτα αμηχανίας, η πρόταση έγινε αποδεχτή με χειροκροτήματα και ζητωκραυγές. Έτσι ο αεροπόρος Καμπέρος έμεινε στην ιστορία ως ο "νονός" του Ολυμπιακού, με τον Μιχάλη Μανούσκο να προσθέτει το "Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς".
Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς έμελλε να αλλάξει για τα καλά πλέον τον αθλητικό χάρτη του τόπου και να αποτελέσει κάτι παραπάνω από ένα αθλητικό σωματείο. Εκείνη την ημέρα λοιπόν, συνίσταται εν Πειραιεί υπό τον τίτλον "Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς" σωματείον, ούτινος σκοπός είναι η ανάπτυξις της σωματικής αγωγής παρά τη νεολαία και η κατά πάντα φίλαθλον τρόπον εξύψωσις αυτής".
Τα χρώματα της υπεροχής
Η ομάδα πλέον είχε όνομα Ολυμπιακός και έμβλημα τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Το μόνο που έμενε ήταν τα χρώματα της ομάδας. Ο Γιάννης Ανδριανόπουλος είναι εκείνος που επέλεξε την ερυθρόλευκη φανέλα, καθώς επηρεασμένος από τις σπουδές του στην Αγγλία διάλεξε την ωραιότερο διχρωμία πάνω στη γη.
Ήταν τα χρώματα του Κολεγίου του Κέιμπριτζ και στη Βρετανία θεωρούνταν τα χρώματα της υπεροχής. Για πολλά χρόνια μάλιστα, οι παίκτες του Ολυμπιακού τραγουδούσαν, "Κόκκινο και άσπρο το σύνθημα μας και υπερηφάνεια στα μέτωπα μας".
Τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου
Η χαρισματική παρέα από την οποία γεννήθηκε ο Ολυμπιακός είχε ως ισχυρό άνδρα τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, ιδιοκτήτη εμπορικού καταστήματος και επιφανείς παράγοντες του Πειραιά, όπως οι Μιχάλης Μανούσκος, βιομήχανος της πόλης, Νότης Καμπέρος, αεροπόρος, Σταύρος Μαραγκουδάκης, διευθυντής του Ταχυδρομείου, Νίκος Ανδρόνικος, έμπορος, Δημήτρης Σκλιάς, αξιωματικός του Στρατού, Νικόλαος Ζαχαρίας, δικηγόρος, Αθανάσιος Μέρμηγκας, συμβολαιογράφος, Ιωάννης Κεκκές, χρηματομεσίτης και όλη η οικογένεια των Ανδριανόπουλων.
Η μάχη με τους "αθάνατους"
Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν τόσο ευοίωνα για τους Πειραιώτες, οι οποίοι έδωσαν την πρώτη τους μεγάλη μάχη με το κατεστημένο. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων με πρόεδρο τον Γεώργιο Αβέρωφ παρά τα αλλεπάλληλα διαβήματα αρνούνταν να αναγνωρίσει σωματείο με την επωνυμία "Ολυμπιακός".Η άρνηση των "αθανάτων" κάμφθηκε με το πέρασμα του χρόνου και αφού οι άνθρωποι του Ολυμπιακού είχαν δηλώσει ότι προτιμούν να διατηρήσουν το σωματείο τους ως ανεπίσημο παρά να αλλάξουν όνομα. Πρόκειται για την πρώτη και μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού απέναντι στο κατεστημένο και τους ισχυρούς της εποχής που προσπαθούσαν να βάλουν ανεπιτυχώς "τρικλοποδιά" στον μετέπειτα γίγαντα του ελληνικού αθλητισμού!
Ολυμπιακός και στην άλλη ζωή…
Την περίοδο της Κατοχής με τον Ολυμπιακό αγωνίστηκε ο Νίκος Γόδας, βέρος Κοκκινιώτης με ρίζες από το Αϊβαλί. Ταυτόχρονα παίρνει μέρος στην Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΛΑΣ και με τον Ανδρέα Μουράτη τον Μάρτιο του 1944 συμμετέχει στη μάχη της Ηλεκτρικής. Για την πατριωτική του δράση καταδικάστηκε σε θάνατο. Η τελευταία του επιθυμία πριν εκτελεστεί το 1948 στις φυλακές της Κέρκυρας ήταν να πάει στο απόσπασμα φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Ο συμπολεμιστής του, Σταμάτης Σκούρτης, στο βιβλίο του "Ώσπου να ξημερώσει", για την εκτέλεση του Γόδα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή, φορώντας τη ριγωτή ερυθρόλευκη: "Ο ήλιος σκάει πίσω απ' τα βουνά και δεν ξέρεις τι είναι πιο κόκκινο, η φανέλα που φοράει κατάσαρκα ο Νίκος, που οι λευκές λωρίδες της κοκκίνισαν απ' το αίμα ή ο ήλιος;". Ο Νίκος Γόδας ήρθε στην ζωή ως Ολυμπιακός και έφυγε απ' αυτήν φορώντας την ωραιότερη διχρωμία της γης.
Κόκκινο πανί για την χούντα...
Η χούντα των συνταγματαρχών είχε προκαλέσει αρκετά δεινά στον Ολυμπιακό, τον οποίο και έβλεπε ως... κόκκινο πανί. Το 1967 η πρώτη κίνηση των συνταγματαρχών ήταν να διώξει τον διάσημο Ούγγρο τεχνικό Μάρτον Μπούκοβι και τον Βοηθό του Μίχαλι Λάντος με τους οποίους ο Ολυμπιακός είχε στεφθεί πρωταθλητής το 1966 και το 1967 και είχε παίξει διαστημική μπάλα για την εποχή του. Το 1971 ανέλαβε ο μεγάλος, Νίκος Γουλανδρής. Επί των ημερών του εμφάνιση του Ολυμπιακού ήταν κόκκινη φανέλα, κόκκινο σορτσάκι και λευκές κάλτσες. Ενοχλημένοι οι συνταγματάρχες απαίτησαν να αλλάξει χρώματα ο Ολυμπιακός, αίτημα που δεν έγινε δεκτό από τον Άγγλο προπονητή της ομάδας Άλαν Άσμαν.Έτσι έγινε Θρύλος...
Κατά μία εκδοχή το Θρύλος προέκυψε από την ομάδα της δεκαετίας του 1930 που είχε πάρει 6 πρωταθλήματα, κατά μία άλλη και μάλλον επικρατέστερη από την ομάδα της δεκαετίας του 1950 με 7 πρωταθλήματα (τα έξι σερί στο διάστημα 1954-59). Η δεκαετία αυτή με την ομάδα των Χέλμηδων αποτελεί και την "χρυσή εποχή" του Ολυμπιακού, καθώς δεν έμεινε ούτε ένας χρόνος χωρίς να κατακτηθεί κάποια κούπα. Επτά πρωταθλήματα, ισάριθμα Κύπελλα και 5 νταμπλ.
Κεφάλαιο Γουλανδρής
Το 1971 ανέλαβε τον Ολυμπιακό ένας άνθρωπος, ο οποίος θα μείνει για πάντα στην "Χρυσή Βίβλο" του Θρύλου. Ο λόγος για τον εφοπλιστή Νίκο Γουλανδρή, ο οποίος ήταν ανέκαθεν χρηματοδότης του Ολυμπιακού και απλά αποφάσισε να ασχοληθεί πιο ενεργά. Έφερε στην ομάδα του Πειραιά παίκτες όπως οι Βιέρα, Λοσάντα, Αργυρούδης, Τρυαντάφυλλος, αλλά και κάποιον ταλαντούχο νέο από τον Αργοναύτη.
Το όνομα του Γιώργος Δεληκάρης ή αν προτιμάτε Τζορτζ Μπεστ του Πειραιά. Πρόκειται για έναν εκ των κορυφαίων παικτών που έβγαλε διαχρονικά η Ελλάδα και ένας από τους πλέον αγαπητούς στις τάξεις των οπαδών του Θρύλου, παρά το πέρασμα του από τον αιώνιο αντίπαλο ΠΑΟ.
Οι ερυθρόλευκοι επέστρεψαν στους τίτλους (1973-1975) και ειδικά κατά την σεζόν 1973 -74 με προπονητή τον Λάκη Πετρόπουλο δημιούργησαν ασύλληπτα ρεκόρ: 102 γκολ στην επίθεση και μόλις 14 στην άμυνα. Μία ομάδα φόβητρο...
Ο μεγάλος Σωκράτης Κόκκαλης
Κάποιοι τον χαρακτηρίζουν ως τον μεγαλύτερο παράγοντα που έχει περάσει από την ελληνικό αθλητισμό, άλλοι τον μισούν και του έχουν προσάψει ένα σωρό κατηγορίες, όμως αυτά "τραβάνε" οι ηγέτες. Η μοναδική αλήθεια και αυτό που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί είναι πως ο Σωκράτης Κόκκαλης έβγαλε τον Ολυμπιακό από το αδιέξοδο και έφτιαξε την μεγαλύτερη αυτοκρατορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η ενασχόλησή του με την ομάδα του Πειραιά ξεκίνησε το 1991 όταν ανέλαβε την ομάδα μπάσκετ, ενώ δύο χρόνο αργότερα (15 Απριλίου 1993) ξεκίνησε την προσπάθεια να επαναφέρει την ποδοσφαιρική ομάδα στις επιτυχίες. Ως διοικητικός ηγέτης του τμήματος μπάσκετ έφερε μεγάλους παίκτες, ενώ ο κόσμος της ομάδας γεύτηκε αμέτρητες χαρές, με συνολικά 5 συνεχόμενα πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα Ελλάδας, ενώ το 1997 οι ερυθρόλευκοι κατέκτησαν την κορυφή της Ευρώπης στον αξέχαστο τελικό της Ρώμης.
Ο Σωκράτης Κόκκαλης έκανε τον μπασκετικό Ολυμπιακό την καλύτερη ομάδα στην "Γηραιά ήπειρο", όμως στην συνέχεια αφοσιώθηκε στο ποδοσφαιρικό τμήμα και δεν άργησε και εκεί να σηκώνει τρόπαιαΑπό τα χρέη των 12 δισεκατομμυρίων δραχμών, τον Κοσκωτά και την διάλυση που έμοιαζε πολύ πιθανή, ο Έλληνας επιχειρηματίας έκανε τους ερυθρόλευκους την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα χτίζοντας μια "Αυτοκρατορία" που πολύ δύσκολα θα ξαναδούμε. 12 πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα, 1 Σούπερ Καπ, το υπερσύγχρονο "Γ. Καραϊσκάκης", το προπονητικό κέντρο στου Ρέντη, είναι μερικά από τα επιτεύγματα του Σωκράτη Κόκκαλη.
Προσέφερε πολλά, αλλά η προσφορά του έγινε ακόμα πιο ανεκτίμητη εξαιτίας του ότι άφησε τον Ολυμπιακό στα σίγουρα χέρια των Ευάγελλο Μαρινάκη στο ποδόσφαιρο και αδελφών Αγγελόπουλων στο μπάσκετ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου