Το δίλημμα «Μνημόνιο ή Χρεοκοπία» είναι πλαστό

Το δίλημμα «Μνημόνιο ή Χρεοκοπία» είναι πλαστό

 
Εννέα μήνες μετά την υπογραφή του Μνημονίου, όλες οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν, με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, ότι αυτή η σύμβαση εξουδετερώνει, αντί να αυξάνει τις πιθανότητες «σωτηρίας» της χώρας, την καθιστά για την ακρίβεια απίθανη. Το μνημόνιο, πέραν του ότι υπονομεύει βάναυσα τον πυρήνα της εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας και ακρωτηριάζει την ελληνική κοινωνία, δεν βγαίνει. Δηλαδή οδηγεί σε αύξηση του χρέους και βέβαιη αδυναμία αποπληρωμής, την χρεωκοπία δηλαδή που, θεωρητικά, υπόσχεται ότι θα αποφύγει. Το κάνει μάλιστα καταστρέφοντας την ελληνική οικονομία, κοινωνία και εθνική ανεξαρτησία.

Η Ελλάδα οφείλει να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους του Μνημονίου με δική της πρωτοβουλία και δικούς της όρους. Αυτό δεν μπορεί να σημαίνει απλώς επιμήκυνση και μείωση επιτοκίου, αλλά και απάλειψη των όρων ακρωτηριασμού εθνικής κυριαρχίας και της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής που όχι μόνο διαλύει την ελληνική κοινωνία, αλλά και την ελληνική οικονομία. Σημαίνει επίσης επανεξέταση των αμαρτωλών συμβάσεων της Ζίμενς και των άλλων ευρωπαϊκών εταιρειών και αμερικανικών τραπεζών, διεκδίκηση πολεμικών αποζημιώσεων, μετατροπή αμυντικών δαπανών σε εργαλείο βιομηχανικής πολιτικής και διευκόλυνσης του διεθνούς δανεισμού. Αυτά προϋποθέτουν αυτοκάθαρση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος ή σάρωμά του, διακοπή της αυτοσυκοφάντησης της χώρας από τους ιθύνοντές της και την υπεράσπισή της διεθνώς, όπως και τη σύμπηξη συμμαχιών στο εσωτερικό της ΕΕ με κινήματα εργαζομένων και άλλες υπερχρεωμένες χώρες-“γουρούνια”. Εν τέλει, δεν μπορεί επίσης μια χώρα να αποποιηθεί του ύστατου όπλου, της απειλής στάσης πληρωμών, εφόσον οι άλλες διαθέσιμες εναλλακτικές την οδηγούν σε καταστροφή. Επειδή βέβαια ένα τέτοιο μέτρο δεν μπορεί μια χώρα να το παίρνει πολλές φορές, χρειάζεται να υπάρξει μια ικανή κυβέρνηση που να εκπροσωπεί τα συμφέροντα του ελληνικού λαού για να έχουν νόημα όλα αυτά

Εσωτερικά Μέτρα

Μόνο ένας ηλίθιος μπορεί να πιστεύει ότι το πρόβλημα αυτής της χώρας είναι το ωράριο λειτουργίας των φαρμακείων! ‘Ολη η υπόθεση της «απελευθέρωσης», που προωθούν οι νεοφιλελεύθεροι, συνίσταται στην επιδίωξη ανεμπόδιστης εκμετάλλευσης και των τελευταίων υπολειμμάτων κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο. Δεν φτήνηναν όμως τα προϊόντα επειδή εμφανίστηκαν τα σουπερμάρκετ.

Η κυβέρνηση επέλεξε την εσωτερική υποτίμηση, την εφήρμοσε όμως μόνο στο σκέλος των αμοιβών εργασίας και των κοινωνικών παροχών. Δεν έκανε τίποτα για τις τιμές, δεν έθιξε στην πράξη την φοροδιαφυγή, που επιβράβευσε με την περαίωση. Τσάκισε τα χαμηλότερα και μεγάλο μέρος των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, προστάτευσε τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα και τους κλέφτες, δηλαδή τους δωροδοκούμενους πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους. Δεν κάλυψε έτσι μόνο τους εγχώριους κλέφτες, κάλυψε και τα τεράστια κέρδη από τη λεηλασία του ελληνικού δημόσιου πλούτου από ευρωπαϊκές εταιρείες. Τα κόμματα και οι πολιτικοί που λαδώνονταν από τη Ζήμενς και εις βάρος των οποίων είναι λογικό η γερμανική εταιρεία διαθέτει στοιχεία, δεν μπορούν να ζητήσουν τα σπασμένα και αποζημιώσεις για τις αμαρτωλές συμβάσεις.

Σταδιακά, η νεοφιλελεύθερη «φράξια» στο εσωτερικό της κυβέρνησης, που αγωνίστηκε για να έρθει το μνημόνιο, το χρησιμοποιεί τώρα για να περάσει τη δική της πραγματική ατζέντα. Μειώνουν τους φόρους πολυτελείας και επιδοτούν την αγορά αυτοκινήτων, προτίθενται να μειώσουν τον φόρο αναδιανεμόμενων κερδών, βγάζουν τα κέρδη μερισμάτων από την φορολογική κλίμακα, ξεθεμελιώνουν ένα υποτυπώδες κοινωνικό κράτος και κάθε έννοια εργατικού δικαίου, θέλουν ν διαγράψουν βεβαιωμένες απαιτήσεις φόρων κ.ο.κ. Βάζουν τη χώρα στην κατεύθυνση του να γίνει Βουλγαρία ή Κίνα